"مغز عاشق قصه هاییه که خودش توش قربانیه" عاشقش شدم:) اون پنج مرحله رو من تو کروئلا شنیده بودم جدی اون ادامه داشتن همه چیز خیلی دردناک و شاید کمک کننده باشه؟ نمیشه قطعی گفت برای هرکس فرق داره دلم برات تنگ شده بوذ

میفهمم وقتی میگی اون درد و غم حاصل از رنج تورو به بلوغ میرسونه و پخته ترت میکنه یعنی چی! واقعا ب این جمله نیاز داشتم و اینکه اون شعر خیلی قشنگ بود❤️

👍🏻👍🏻

عالی بود فکر کنم این جمله؛ چیزی که تو رو نکشه قویترت میکنه. این هم مثل شعار خودکفایی مال کمونیست هاست

سلام سحر جان.واقعا خیلی با این پادکست حس خاصی گرفتم.ترکیبی از حس و شادی،اینکه میتونی اینقدر خوب این هارو بگی که انگار حالت خوبه،مرسی که تو سخت ترین شرایطا هم برامون وقت میذاری و ، حال مارو خوب میکنی :)❤️ و حقیقتا فکر میکنم هممون اینطوری هستیم. گاها دوست داریم سکوت کنیم و فقط گریه کنیم و کسی نگه "چرا؟ خب امیدوارم همه چی خوب شه..گرچه نمیشه.روح اون عزیز شاد✨❤️🫂

هیچ‌وقت فکر نمیکردم با یکی از اپیزودات گریه کنم سحر..

صدات فقط یادآور اینه که هنوز کسی که اهمیت میده رو دارم:)

سلام سحر جان خدا قوت مثل همیشه عالی بود عزیزم. واقعا تا حدی هم تسکین دهنده بود بخصوص در مورد این که واقعا به شخصه ترس دارم که مرگ این همه جوان عادی بشه

داش تایپ شخصیتیت چیه ؟خیلی دوس دارم بدونم

سحر ببخشید این رو میگم ولی این جمله که بدون من رو داری یا خیلی جمله های مشابه این که آدمایی که بدون اینکه منو بشناسند تو فضای مجازی تو استوریاشون پستاشون، چه کمکی به من می کنه نهایت محبت و کمک یه اینفلوینسر یه بلاگر اینه که جواب دایرکتت رو بده و بگه غصه نخور درست میشه اینکه میگی بدون من رو داری نمی فهمم

غیر از بقیه که دوس ندارم راجب غم و ناراحتیام باهاشون حرف بزنم. افراد کم یا معمولا آدم های شاخصی هستن که با اونا نه تنها دوس دارم حرف بزنم نشونشون بدم بلکه دوس دارم توجهشون رو ببینم. با بقیه نمی شه حرف زد چون یادآوری و فک کردن به بعضی ناراحتی ها مهمه که کجا و با کی باشه. دیدی می گن با هر کسی نباید رفت سفر یا با هر کسی نباید فلان کارو کرد باید آدمش باشه؟ مثل اونه. اصلا انگار بازآفرینی فضای غمت و فک کردن راجبش خیلی مهمه که پیش کی یا با کی و کجا باشه. حالا فرض کن قرار باشه جملات تیپیکال و کلیشه ای بشنوی و در کنار غم و ناراحتی احساس ابتذال و انزجار هم پیدا کنی. ولی یه وقتایی هست که گذشته از غرورت بخاطر حجم و عمق و پیچیدگی احساست نمی تونی بیان و تشریحش کنی و این باعث می شه حرف زدن راجبش فقط حس ناکامی بهت بده. مثل عطسه ای که تا دمش اومده ولی رفته. اینجور وقت ها حتی اگه دوس داشته باشی با اون یه نفر هم حرف بزنی ولی ترس و درد این ناکام شدنه منصرفت می کنی.

داداشمی❤️