اپیزود یکم؛ کامل گرایی

بگذار ناقص باشد اما انجامش بده!  

پادکست‌ها را می‌توان یک هفته‌ای یا یک ماهه تولید و منتشر کرد

مگر اینکه شما هم مثل من یک فرد «کامل‌گرا» باشید؛در این صورت ممکن است تولید یک پادکست 12 سال طول بکشد!

ایده ی تولید رادیو اذعان سال ۹۰ شکل گرفت اما کامل‌گرایی مانع این بود که من این پادکست را تولید کنم؛همان اختلالی که شما را به سمت آن میبرد که هیچ کاری را انجام ندهید مگر اینکه همه چیز کامل و بی عیب و بی‌نقص باشد 

و من سال‌ها من به دنبال یک کار بی‌عیب و نقص بودم.

انگیزه ی من برای تولید این پادکست رضایت پدرم بود اما پدرم سه سال قبل از این دنیا رفت و حسرت شنیدن اولین شماره این رادیو را بر دل من گذاشت؛مثل تمام فرصت‌های از دست رفته و حسرت‌های بر دل مانده.  

امسال در سومین سال فوت پدرم،تصمیم گرفتم این کار را انجام بدهم حتی اگر ناقص باشد.

برای این کار باید کامل‌گرایی را کنار می‌گذاشتم و با توان و امکانات موجود،اولین قدم را بر می‌داشتم.  

پس در اولین شماره ی این پادکست به موضوع کامل‌گرایی پرداختم؛درد مشترکی که هم من به آن دچارم و هم افراد بسیار دیگری؛

همان دردی که سبب شده من هم مانند شما از خودم خواسته‌هایی داشته باشم که اجرای آن در توان من نبوده و نیست؛

پس سعی کردم در حد توان خودم و تیم کوچکی که دارم،اذعان را آماده کنم.

اولین شماره ی ما با همراهی افرادی آغاز شد که آنها هم درگیر کامل‌گرایی هستند. میلاد، امیر، نفیسه و البته خودم. چهار نفری که هر کدام به شکلی با ماجرای کامل‌گرایی درگیر بوده‌ایم.  

ما در این این گفتگوها از مشکلاتی حرف زده‌ایم که کامل‌گرایی برای ما ایجاد کرده و بعد از قدم‌های کوچکی حرف زده‌ایم که برای حل آن برداشته‌ایم.  

رادیو اذعان اولین قدم من برای غلبه بر کامل‌گرایی است؛

این اولین قدم را بشنوید.