در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست ۰۲۷

زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست ۰۲۶...

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست ۰۲۵...

خیال روی تو در هر طریق همره ماست ۰۲۳...

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست ۰۲۲...

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست ۰۲۱...

روزه یک سو شد و عید آمد و دلها برخاست ۰۲۰...

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست ۰۱۹...

ساقیا آمدن عید مبارک بادت ۰۱۸...

سینه‌ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت ۰۱۷...