جایی همیشه در بالای مجلس خالی بود، یک کرسی با شکوه تر از همه‌ی کرسی‌ها...حس پرسشگری پیاپی این سوال را در سرم می‌کوفت که آنجا جای کیست؟چرا هیچکس آنجا نمی نشیند؟این چرا، و چراهای بسیار دیگر...راستش خجال...