تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست ۰۳۶

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است ۰۳۹...

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست ۰۳۸...

بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است ۰۳۷...

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است ۰۳۱...

زلفش هزار دل به یکی تار مو ببست ۰۳۰...

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است ۰۲۹...

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست ۰۲۸...

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست ۰۲۷...

زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست ۰۲۶...