اپیزود چهارم، دهه شصت

میگن ۴۰ سالگی مثل ساعت ۴ عصر می‌مونه.

 برای شروع خیلی کارها دیره و برای شروع خیلی از کارها زوده. 

این حکایت الان ما دهه شصتی‌هاست.

نسلی که ۴۰ سالمون شده و وارد پنجمین دهه زندگیمون شدیم. ما جای عجیبی ایستادیم. نه اونقدر جوونیم که بتونیم رویاپردازی کنیم و آرزوهای جدید داشته باشیم نه اونقدر سالخورده و خسته‌ایم که بخوایم از جنگیدن برای رویاهامون دست بکشیم و بشینیم یه گوشه.

بخشی از ما هنوز در۴۰ سالگی بیکاره و داره فکر میکنه می‌خواد در آینده چه کاره بشه. بخشی از کسی شدن توی این آب و خاک دست شسته و به امید یه زندگی بهتر می خواد مهاجرت کنه شاید اونجا شانس بهتری برای ساختن پیدا کنه. بعضی هنوز ازدواج نکردن و اونهایی هم که ازدواج کردن هنوز مرددن که میخوان بچه‌ای داشته باشن یا هنوز زوده! 

فقط بعضی‌هامون پذیرفتیم که الان ساعت ۴ عصره.

برای شروع خیلی از کارها دیره و برای شروع بعضی دیگه زوده. حکایت نسل ما حکایت عجیبیه. نسل سوخته! شایدم نسل از دست رفته‌ایم. نسلی که هم امیدواری و شر و شور دولت اصلاحات رو تجربه کرده

هم سرخوردگی دولت احمدی‌نژاد و سودای مهاجرت رو. نسلی که یکبار دیگه در دولت روحانی امیدوار شد و توی دولت رئیسی پشیمون بود که چرا هنوز نرفته و حالا سودای رفتن داره. 

ما نسل ساعت ۴ عصریم

اسپانسر این برنامه “ خانه خلاق و نوآوری ب “ هست 

که فضای زیبا و گرمی رو برای ما فراهم کرد تا بتونیم درباره چالش های دهه‌ی شصت گفت و گو کنیم .